Het meisje is een vrolijke spring-in-t-veld. We gaan aan de slag met een prentenboek over emoties. We bespreken dat ze nog zo klein was toen papa overleed, dat het dan best veel is als iedereen verdrietig is en je wereldje verandert. Dat het dan een warboel aan emoties wordt.
Met Playmobilpoppetjes laat ze zien wie de belangrijke mensen in haar leven zijn. Spelenderwijs praten we over papa, over wat er allemaal gebeurd is en stellen we soms samen een vraag aan mama als ze iets niet weet. Zo worden samen herinneringen opgehaald, over papa gepraat en vertelt het meisje ook wat zij nog weet.
We blijven aandacht houden voor emoties en tekenen en knutselen om dit thema. Regelmatig verrast ze me met haar haarscherpe opmerkingen die ze tussendoor laat vallen. Na een paar sessies hoor ik van moeder dat het meisje beter met haar emoties overweg kan. Er volgt nog een nagesprek met moeder waarbij ik nog wat prentenboeken laat zien die handig kunnen zijn als ondersteuning om het gesprek aan te gaan. Moeder en dochter kunnen samen weer verder. Wellicht dat er in een volgende levensfase zich andere vragen voordoen en dan zijn ze weer van harte welkom.
